Vertrouwen in het nu

Dinsdag 17 mei heb ik de Wim Hof training bij Norbert en Rian afgerond. Maar wat een reis was dit voor me. Deze training bleek een veel grotere uitdaging voor me te zijn dan ik had gedacht. De oorzaak was een trauma dat naar boven kwam door fysieke prikkels van het lichaam. Jarenlang heb ik te kampen gehad met ernstige pijnaanvallen in combinatie met zwaar ondergewicht door een aandoening in mijn buik. Tijdens deze training mocht ik eerst leren om die negatieve associatie van koude en pijn los te koppelen. Maar ook de ervaringen tijdens de training te durven zien als een ervaring in het nu en niet van toen. Toen ging ik ervan weg, wilde de pijn niet voelen en sloot ik me er voor af. Nu was het mijn uitdaging om er bewust bij te blijven door ademhaling en focus. Dit deed ik in kleine stapjes. Ik nam de tijd om het koude water van de douche te ervaren op diverse plekken op mijn huid, voordat ik er helemaal onder stapte. Zo kon ik stap voor stap mijn grenzen verleggen en wennen aan wat de koude met me deed.

Thuis heb ik echt door moeten zetten om te blijven oefenen, maar ook om ruimte te geven aan alle herinneringen, emoties en angsten die opgeslagen zaten in mijn lichaam. In het begin reageerde ik erg heftig. Gelukkig leerde ik ook om te mogen vertrouwen op mijn lichaam die het zelf heel goed weet te regelen. Ik kon tijdens de adem training (een belangrijk onderdeel van de Wim Hof Methode) na de uitademing al snel zo goed ontspannen dat ik pas na ruim 2.30 min een seintje kreeg van mijn lichaam dat ik weer adem nodig had. Wauw, hierdoor krijgt je vertrouwen in je lijf, wat een boost!

Zonder adem gaf me rust, maar mijn adem inhouden was voor mij wel een ander verhaal. Dat gaf zoveel angst, al wist ik in het begin niet waardoor dat kwam. Terwijl ik droog aan het oefenen was kwamen herinneringen naar boven van mijzelf als kind. Ik kwam in de herbeleving van het moment dat ik bijna was verdronken. Wat een heftige ervaring was dat. Het is zo waar, je geest kan iets ‘vergeten’ maar je lichaam niet. Ook daar ben ik mee aan het werk gegaan door steeds op het droge even mijn adem in te houden en daar bewust bij te blijven.

Mijn trauma’s vroegen echt om extra aandacht. Tussendoor heb ik een paar keer gesprekken gehad met Rian en Norbert. Zo konden we afstemmen of ik ook thuis verantwoordelijkheid kon nemen voor mijn eigen welzijn. Deze support tussendoor was erg belangrijk voor me. Het werd mijn reis, op mijn eigen tempo maar wel zo, dat het oké bleef voelen. Door de gesprekken voelde ik me gezien en gehoord met alles wat ik doormaakte tijdens de oefeningen. Dit hielp me om te blijven vertrouwen in mijn eigen kracht. Ik wilde niet tussendoor afhaken. Maar daarvoor had ik wel de steun en een reëel gesprek nodig. Te gemakkelijk kan je iets doen op wilskracht zonder echt te doorvoelen. En dat was juist niet de bedoeling van de Wim Hof methode.

Ik had lang niet voor ogen dat ik na 10 weken al in dat ijsbad kon stappen. Toch ging op een gegeven moment de knop om. Het lukte me steeds beter om mijn mindset te veranderen van angst naar vertrouwen in mijn lichaam maar ook respect voor mijn grenzen in het nu. Met een gevoel van nieuwsgierigheid, met de kracht dat mijn lichaam al zoveel heeft overwonnen en met dankbaarheid voor mijn leven en mijn lijf kon ik in het bad stappen en vol trots daar ook echt in blijven zitten totdat het genoeg was voor dat moment.

Deelnemer 10-weekse training maart 2022